Maand: mei 2019

Eén van mijn meest favoriete uitspraken is:

If you judge a fish by its ability to climb a tree, it will live it’s whole life believing that it is stupid.

Het is zo veel zeggend… Hoe snel oordeel je? Waarover oordeel je? Neem je daar alles in mee? Iedereen is goed in meerdere dingen, iedereen kan dingen leren en iedereen zal minder goed in bepaalde dingen zijn.
Focus jij je op de dingen waar anderen goed in zijn? Focus jij je op dingen waar jijzelf slecht in bent?

Hoe zou je leven er uit zien als je je vooral zult focussen op de dingen waar je goed in bent?

Ik ben afgelopen week naar Schotland geweest en heb daar zo’n 1500 km afgelegd met een vriendin van me. Ik vond het wel even spannend, want ik was nog niet eerder zo lang samen met haar geweest.
Ik heb haar leren kennen via mijn beste vriend. Zij was zijn vriendin op het moment dat hij (een paar jaar geleden) overleed… Hij heeft de 40 niet mogen halen.
Zij hadden plannen om samen naar Schotland te gaan en ik mij leek het ook altijd al een prachtig, beetje mysterieus land en wilde er ook graag eens heen.
Zo ontstond het idee om deze trip dan samen te maken. Voor mij ook met de reden om hem terug te pakken voor het verdriet dat ik heb gehad van zijn overleden, door met zijn meisje op vakantie te gaan (sja, je moet toch wat).

Het was een prachtige rondrit en we hebben verschrikkelijk mooi weer gehad! En ik moet zeggen, daar wordt Schotland nog mooier van!
Je weet natuurlijk nooit hoe het weer in Schotland gaat zijn, maar de Schotten vertelden ons dat het jaren geleden was dat het (zo lang achter elkaar) zulk mooi weer is geweest. Eén en al blauwe lucht en zon.. en hier wordt het prachtige landschap Schotland nog mooier van!

Er zijn veel 2 baanwegen door de bergen en er gebeuren helaas veel ongelukken door gevaarlijke inhaalmanoeuvres. Zo heeft hetnog geen haarlengte afstand gescheeld of dit was ons ook overkomen. Iemand was aan het inhalen met een snelheid van zo’n 130 km per uur schat ik, daar waar wij rond de 110 reden. Als ik niet op de rem was gestapt en (voor zover het kon, want je hebt daar geen vluchtstroken, maar randen van bergen en heuels) naar links af was geweken hadden we vol op elkaar gezeten.
“Makes you feel alive!” was 1 van mijn reacties, fysiek was dat ook goed te voelen… het hart in de keel, adrenaline dat door het lichaam giert en er flitst van alles aan je voorbij.

“If your Always racing to de next moment, what happens to the one you’re in?”
Ik kan zeggen dat we al wel redelijk in het moment waren, maar dit maakt het dan toch weer anders… We jaagden zo door Schotland heen om maar zoveel mogelijk te zien, dat ik al bezig was met het volgende zonder bewust in het hier en nu te zijn. Toen ik me bewuster van het hier en nu werd, leek alles nog veel meer binnen te komen… Kleuren werden feller, de bergen werden groter, wij werden kleiner, de zon en warmte werd extra lekker en de trip zoveel specialer…

Hoe vaak ben jij echt in het hier en nu?

Loslaten.. Iedereen kent het wel, je zit ergens mee, hebt het ergens moeilijk mee en weet niet hoe je er mee om moet gaan. Of het nu gaat om verlies, onvermogen, teleurstellingen, gemaakte fouten.. Het gaat allemaal om verdriet en/of boosheid.
Mensen geven vaak het advies om “het los te laten”.
Ik vraag me dan altijd af wat ze dan bedoelen… Wat is het dan dat je “los” moet laten?
Is dat je boosheid of je verdriet? Of is het een persoon of gebeurtenis?
En daarna volgt bij mij direct de vraag “hoe doe je dat dan?”. Is er een manier hoe je dat kunt doen? Moet je dan vergeten wat er is gebeurt, moet je je emoties wegstoppen? Of moet ik er iets voor doen? Moet ik een knopje indrukken? En waar zit dat knopje dan?
Er zijn in mijn leven situaties geweest waarin ik echt bijna alles had willen doen om bepaalde dingen los te kunnen laten…

In mijn beleving is het niet mogelijk om iets zomaar “los te laten”..
Ik denk dat je het juist vast moet houden… vasthouden en knuffelen, troost bieden, er over nadenken, er bij na-voelen, er van een afstand naar kijken, proberen met andere ogen er naar te kijken.. En er over praten…Praten, praten…
Het is zo goed om er over te praten, je klankbord te raadplegen, je hart uit te storten, een potje schreeuwen, je ogen uit je hoofd te huilen…

Op deze manier zorg je dat je het opLOSt, in plaats van dat je het los laat… Als je het loslaat, blijft het altijd ergens liggen… Zorg dat je het oplost, want als het je zo aangrijpt dat je het niet los kunt laten, blijf je er in mijn beleving altijd mee rond lopen..

Laat het niet los, hou het vast en knuffel het zo hard tot het helemaal is opgelost…

Woorden zijn ontzettend krachtig… Hoe vaak hoor je mensen deze zin wel niet zeggen?
“Dat moet je gewoon even doen”.
Het is een zin waar ik al van alles bij voel, laat staan de mensen waar het tegen gezegd wordt.
Bij het woord “moet” voel ik me per direct weer een obstinate puber, die wil schreeuwen “ik MOET helemaal niks!!!”.
Bij het woord “gewoon” denk ik aan makkelijk, simpel, maar op het moment dat mensen die hele zin zeggen gaat het vaak over dingen die helemaal niet zo gewoon zijn voor degene waar je het tegen zegt. Waarschijnlijk is het ver uit hun comfort zone en iets waar ze behoorlijk tegen op kijken.
Bij het woord “even” kun je je ondertussen misschien al voorstellen dat het waarschijnlijk niet even is, maar iets waar iemand al langer tegen aan hikt.. Uren, dagen, weken, maanden.. als het “even” was, dan was het allang gedaan nietwaar?
Let eens op hoe vaak je dit zinnetje zegt… En bedenk je dan dat je dat gewoon even niet meer moet doen.

Vandaag is het bevrijdingsdag… Bevrijd van de oorlog, hoe zou dat zijn?
Gelukkig weet ik niet hoe het is en kan ik me er alleen een voorstelling van maken en die voorstelling is gruwelijk. Niet alleen bang zijn dat je zelf elk moment opgeblazen kan worden, maar ook dat je het leven van je familie en vrienden niet zeker bent.. Doodeng!

Elke dag in angst leven, angst voor de dood, maar ook te overleven omdat er een tekort aan voedsel is, schoon drinkwater, angst om te moeten vechten of een dierbare die er uit geplukt wordt.

Ik heb een paar jaar geleden met mezelf afgesproken dat ik mezelf verplicht om elk jaar met Bevrijdingsdag me echt in vrijheid te voelen, dit tegenover de landen, de mensen die in oorlog leven. Die niks meer en niks minder wensen dan dit gevoel dat ik hier in dit mooie kikkerlandje kan hebben. Ik kan zingend over straat (wat al een betere reden zou zijn dan waar de meeste oorlogen over gaan, maar dat terzijde), kwetsbare mensen worden geholpen, liefde mag getoond worden, een feestje mag gevierd worden en terrassen zitten vol op een mooie zomerse dag. We mogen in rokjes, korte broeken, paars haar of in een enorm zwart gewaad over straat en dan mogen we hier allemaal ook nog onze meningen over hebben.

Voor mij doodnormaal, maar voor anderen alles behalve…
Ik kan me er alleen een voorstelling van maken.. en daarom is het voor mij vrijheidsdag. Ik kan het me niet eens in mijn ergste nachtmerrie voorstellen hoe voor sommige mensen een echte Bevrijdingsdag zou moeten voelen…

Fijne Bevrijdingsdag en Vrijheidsdag lieve mensen.