Ik ben afgelopen week naar Schotland geweest en heb daar zo’n 1500 km afgelegd met een vriendin van me. Ik vond het wel even spannend, want ik was nog niet eerder zo lang samen met haar geweest.
Ik heb haar leren kennen via mijn beste vriend. Zij was zijn vriendin op het moment dat hij (een paar jaar geleden) overleed… Hij heeft de 40 niet mogen halen.
Zij hadden plannen om samen naar Schotland te gaan en ik mij leek het ook altijd al een prachtig, beetje mysterieus land en wilde er ook graag eens heen.
Zo ontstond het idee om deze trip dan samen te maken. Voor mij ook met de reden om hem terug te pakken voor het verdriet dat ik heb gehad van zijn overleden, door met zijn meisje op vakantie te gaan (sja, je moet toch wat).
Het was een prachtige rondrit en we hebben verschrikkelijk mooi weer gehad! En ik moet zeggen, daar wordt Schotland nog mooier van!
Je weet natuurlijk nooit hoe het weer in Schotland gaat zijn, maar de Schotten vertelden ons dat het jaren geleden was dat het (zo lang achter elkaar) zulk mooi weer is geweest. Eén en al blauwe lucht en zon.. en hier wordt het prachtige landschap Schotland nog mooier van!
Er zijn veel 2 baanwegen door de bergen en er gebeuren helaas veel ongelukken door gevaarlijke inhaalmanoeuvres. Zo heeft hetnog geen haarlengte afstand gescheeld of dit was ons ook overkomen. Iemand was aan het inhalen met een snelheid van zo’n 130 km per uur schat ik, daar waar wij rond de 110 reden. Als ik niet op de rem was gestapt en (voor zover het kon, want je hebt daar geen vluchtstroken, maar randen van bergen en heuels) naar links af was geweken hadden we vol op elkaar gezeten.
“Makes you feel alive!” was 1 van mijn reacties, fysiek was dat ook goed te voelen… het hart in de keel, adrenaline dat door het lichaam giert en er flitst van alles aan je voorbij.
“If your Always racing to de next moment, what happens to the one you’re in?”
Ik kan zeggen dat we al wel redelijk in het moment waren, maar dit maakt het dan toch weer anders… We jaagden zo door Schotland heen om maar zoveel mogelijk te zien, dat ik al bezig was met het volgende zonder bewust in het hier en nu te zijn. Toen ik me bewuster van het hier en nu werd, leek alles nog veel meer binnen te komen… Kleuren werden feller, de bergen werden groter, wij werden kleiner, de zon en warmte werd extra lekker en de trip zoveel specialer…
Hoe vaak ben jij echt in het hier en nu?