Loslaten.. Iedereen kent het wel, je zit ergens mee, hebt het ergens moeilijk mee en weet niet hoe je er mee om moet gaan. Of het nu gaat om verlies, onvermogen, teleurstellingen, gemaakte fouten.. Het gaat allemaal om verdriet en/of boosheid.
Mensen geven vaak het advies om “het los te laten”.
Ik vraag me dan altijd af wat ze dan bedoelen… Wat is het dan dat je “los” moet laten?
Is dat je boosheid of je verdriet? Of is het een persoon of gebeurtenis?
En daarna volgt bij mij direct de vraag “hoe doe je dat dan?”. Is er een manier hoe je dat kunt doen? Moet je dan vergeten wat er is gebeurt, moet je je emoties wegstoppen? Of moet ik er iets voor doen? Moet ik een knopje indrukken? En waar zit dat knopje dan?
Er zijn in mijn leven situaties geweest waarin ik echt bijna alles had willen doen om bepaalde dingen los te kunnen laten…
In mijn beleving is het niet mogelijk om iets zomaar “los te laten”..
Ik denk dat je het juist vast moet houden… vasthouden en knuffelen, troost bieden, er over nadenken, er bij na-voelen, er van een afstand naar kijken, proberen met andere ogen er naar te kijken.. En er over praten…Praten, praten…
Het is zo goed om er over te praten, je klankbord te raadplegen, je hart uit te storten, een potje schreeuwen, je ogen uit je hoofd te huilen…
Op deze manier zorg je dat je het opLOSt, in plaats van dat je het los laat… Als je het loslaat, blijft het altijd ergens liggen… Zorg dat je het oplost, want als het je zo aangrijpt dat je het niet los kunt laten, blijf je er in mijn beleving altijd mee rond lopen..
Laat het niet los, hou het vast en knuffel het zo hard tot het helemaal is opgelost…