Bloemen en perfectie

Ik hou van bloemen.. Alle soorten bloemen!
De kleuren, de samenstellingen, de geur, de bloei, het zijdezachte gevoel dat de bloem zelf heeft… de perfectie van een bloem kan me echt van m’n stuk blazen..
Doe je dat wel eens? Een bloem van heel dichtbij bekijken? Ik vind ze echt zo perfect! Elk blaadje dat perfect geschikt naast alle andere blaadjes is. Op zo’n manier dat de knop als een waaier open kan gaan en je elk blaadje los van de ander kunt bekijken en van iets grotere afstand zie je het prachtige geheel van die ene bloem. Zoom nog iets verder uit en je hebt een heel feest van allemaal bloemen, in een struik, boom of bos bloemen. In een bos bloemen valt de schoonheid van 1 enkele bloem soms weg.. Het is 1 geheel en dat maakt dat de perfectie van de bloem wat wegvalt

Misschien klinkt dit voor sommige mensen wat zweverig, maar ik vraag me af of dit met mensen ook zo zou zijn… Elk deeltje van iemand… Zijn of haar ogen, lippen, haren, hart, denken, gevoel… Als je elk deeltje van iemand helemaal zou vergroten en kunt begrijpen zoals de knop naar de bloem en de rangschikking kunt zien zoals die is, zou alles daar niet anders van kunnen worden?

We kunnen natuurlijk niet in elk bosje duiken die we tegen komen om elk bloemetje van dichtbij te kunnen bestuderen en te bewonderen en zo kunnen we dit ook niet doen bij mensen. Het zou gek zijn om voor een willekeurig iemand te gaan staan en hem of haar in de ogen te kijken en te bestuderen wat voor prachtige kleuren in die ogen zitten en wat daar misschien nog meer voor moois achter zit… Maar toch.. soms is het heerlijk om in de bosjes te duiken en de perfectie van de bloem te bekijken terwijl het bosje er op eerste gezicht helemaal niet zo mooi uit ziet..

Zou perfectie niet in ons allemaal zitten?

Verbinding

11 Jaar geleden, in september 2008 ben ik begonnen met mijn stage bij de Maatschappelijke Participatie van de GGZ Friesland. Ik mocht daar onder andere met een jongeman het “levensverhaal” doen. Dit was erg indrukwekkend vond ik. Ik mocht op deze manier kijken in het leven van iemand die het alles behalve makkelijk heeft gehad. Het was een stoeipartij om alles op goede volgorde te krijgen en het heeft een paar maand geduurd, maar het is ons gelukt. Ik vond het zo knap hoe hij zo open en eerlijk kon zijn en dit schepte voor mij een soort van band.

Een jaar later, in 2009 ben ik aangenomen als woonbegeleider bij een beschermende woonvorm van de GGZ Friesland. Daar werd ik 2de persoonlijk begeleider van een dame die daar woonde. Ik had zoveel bewondering voor haar, ik kan natuurlijk niet op de inhoud ingaan, maar zo hey.. wat kwam die dame van ver.
Ik mocht haar begeleiden bij van alles en nog wat en dit was de 2de persoon waar ik die band zo mee kreeg.

In 2014 werd de beschermende woonvorm waar ik werkte afgebouwd en kwam ik werken bij een beschermende woonvorm aan de andere kant van Drachten. Hier trof ik deze twee mensen weer tot mijn grote plezier. Wat bleek? Ze hadden een relatie gekregen! Ik was zo blij voor ze, het deed ze zo goed en het voelde zo bijzonder… Ik heb ze gekscherend wel eens gezegd, dat als ze ooit gingen trouwen, dat ze moesten beloven mij uit te nodigen.

Vandaag is de dag dat ze gaan trouwen..!
Vandaag trouwen ze en ik mag er bij zijn..
Ik heb geen woorden voor de bewondering die ik voor deze mensen heb en hoe trots ik ben dat zij dit met elkaar aangaan. Ik ga genieten vandaag!.

Trots zijn

Vorige week ben ik naar een seminar van mijn broertje geweest.
Het is erg moeilijk uit te leggen hoe dit was. Het seminar is voor ondernemers, hoe je het beste uit jezelf kunt halen. Niet alleen uit je bedrijf, maar ook hoe je je leven kunt leven zoals jij dat wilt.

Ik ben eerder dit jaar nog 2 keer geweest, elke keer was het een andere seminar en andere inhoud, maar elke keer ontzettend bijzonder.
Niet bijzonder in de zin van om hem te zien, want hij is voor mij niks anders dan anders, behalve dat hij dan op het podium staat. Bijzonder in hoe de sfeer daar gecreëerd wordt, de openheid die er is en wordt toegejuicht, de interesse naar elkaar, de (in mijn beleving) niet veroordelende houding die er is.

Er wordt ook elke keer van je gevraagd je te mengen met de mensen, dus niet alleen maar bekenden op zoeken tijdens de pauze, geen chit-chat, maar echte gesprekken proberen te voeren, dus je ontmoet ontzettend veel mensen.
En dit is wel bijzonder… dit is iets wat hij creëert (samen met zijn team natuurlijk).
Ik raak vervuld met trots als ik zie hoe hij mensen op hun gemak stelt, hoe mensen de openheid voelen om de meest pijnlijke dingen te vertellen in een zaal met zo’n 600 man!

Hoe hij het doet? Ik weet het niet.. wat ik wel weet is dat hij de mensen met respect behandeld, open staat en open vragen stelt, niet veroordelend en met geduld. Basis regels die wij van huis uit mee hebben gekregen.
Trots dat we uit hetzelfde nest komen, trots op hem, trots op mijn ouders en dankbaar dat ik daar deel van uit mag maken!

Love is all…