Vorige week ben ik naar een seminar van mijn broertje geweest.
Het is erg moeilijk uit te leggen hoe dit was. Het seminar is voor ondernemers, hoe je het beste uit jezelf kunt halen. Niet alleen uit je bedrijf, maar ook hoe je je leven kunt leven zoals jij dat wilt.
Ik ben eerder dit jaar nog 2 keer geweest, elke keer was het een andere seminar en andere inhoud, maar elke keer ontzettend bijzonder.
Niet bijzonder in de zin van om hem te zien, want hij is voor mij niks anders dan anders, behalve dat hij dan op het podium staat. Bijzonder in hoe de sfeer daar gecreëerd wordt, de openheid die er is en wordt toegejuicht, de interesse naar elkaar, de (in mijn beleving) niet veroordelende houding die er is.
Er wordt ook elke keer van je gevraagd je te mengen met de mensen, dus niet alleen maar bekenden op zoeken tijdens de pauze, geen chit-chat, maar echte gesprekken proberen te voeren, dus je ontmoet ontzettend veel mensen.
En dit is wel bijzonder… dit is iets wat hij creëert (samen met zijn team natuurlijk).
Ik raak vervuld met trots als ik zie hoe hij mensen op hun gemak stelt, hoe mensen de openheid voelen om de meest pijnlijke dingen te vertellen in een zaal met zo’n 600 man!
Hoe hij het doet? Ik weet het niet.. wat ik wel weet is dat hij de mensen met respect behandeld, open staat en open vragen stelt, niet veroordelend en met geduld. Basis regels die wij van huis uit mee hebben gekregen.
Trots dat we uit hetzelfde nest komen, trots op hem, trots op mijn ouders en dankbaar dat ik daar deel van uit mag maken!
Love is all…