Ik was gister op een congres van mijn vader, Gerke de Boer. Hij is leraar verpleegkundige en heeft een 6-tal boeken op zijn naam staan betreffende dementie en ouderen-psychiatrie. Ik ben ontzettend trots op hem en hij is een groot voorbeeld voor mij. Hij had een leuk praatje, erg interessant allemaal. Hij is vaak wat “anders” dan de andere sprekers. Scherpe humor, scherpe stellingen en zet de boel verder ook graag wat op scherp.
Tijdens het congres konden we verschillende workshops volgen. De eerste was natuurlijk die van mijn vader, die ging over een nieuw e-learning programma die hij ontwikkeld heeft met een aantal zeer interessante mensen. De tweede ronde ben ik naar een collega van hem gegaan en het onderwerp was: “Intimiteit en seksualiteit bij ouderen” Ik kon in de groep al snel merken dat dit toch echt wel een heel teer en gevoelig iets was. Er was een foto in beeld van 2 blote oude mensen en hier reageerden een aantal mensen op dat ze dit toch echt niet prettig vonden. Ze zouden het niet vervelend vinden als het twee jonge mensen waren geweest, interessant. Taboe over seks is minder geworden, maar als het dan gaat over mensen die anders zijn (ouder, een been missen, verschil in leeftijd, etc) is het eigenlijk gelijk weer taboe.
Mijn ervaring is dat er binnen de psychiatrie ook een enorm taboe heerst. Qua seksualiteit, medicatie, angsten, rouw/verlies, familie en ga zo maar door. Zoveel wat onbesproken blijft of wordt gemaakt. Of het nu vanuit de cliënt komt of vanuit de hulpverlening, het is er.
Mijn visie is dat alles bespreekbaar gemaakt zou moeten worden. Ja, dit zal voor ongemakkelijke situaties zorgen, voor situaties waar men soms het antwoord niet op weet of zal moeten onderzoeken, maar laten we open staan voor elkaar en voor alles wat er speelt. Dit betekent niet dat dingen besproken moeten worden die nog niet besproken hoeven te worden, maar laten we alert zijn op dat we niet ons hoofd in het zand steken op momenten dat iemand iets heel voorzichtig bespreekbaar probeert te maken. Ik begrijp dat dit ook betekent dat mensen moeten kunnen zeggen dat ze moeite hebben met het zien van naakte oude mensen, maar laat het wel bespreekbaar zijn zonder te veroordelen.
Ik ben er trots op dat ik van de mensen die ik heb begeleid te horen krijg dat ze bij mij altijd het gevoel hebben gehad dat ze alles mochten en konden zeggen. Dat ik niet geshockeerd reageerde, dat ze bij mij nooit het gevoel hadden dat ze gek waren of dat ik ze gek vond. Dat ze het gevoel kregen dat ik ze als gelijkwaardig behandelde en tegelijk duidelijk voelden dat ik de hulpverlener was. Ik denk dat dit er voor heeft gezorgd dat er bij mij weinig taboe was en dit is iets waarvan ik hoop dat er veel meer gaat komen (hulpverlener of hulpvrager).
Doe eens gek en stel eens een gewaagde vraag aan de mensen om je heen, als iedereen dit 1 x zou doen zou het al bijdragen aan het verminderen van taboe’s..!